ფაიფური

ფაიფური – კერამიკული ნაკეთობა რომელსაც აწარმოებენ
ძირითადათ ფაიფურის ქვისგან და პლასტიკური დანამატის – კაოლინისაგან.
ფაიფური არის შემცხვარი, თეთრი, თხელკედლიანი,გამჭვირავი, სითხე და აირშეუხწევადი კერამიკული ნაკეთობა.
მარკო პოლო პირველი ევროპელი მოგზაურთაგანი იყო, რომელიც
გაეცნო ჩინეთში ფაიფურის დამზადების ხელოვნებას და ჩამოიტანა ევროპაში ფაიფურის რამოდენიმე ნიმუში XIIIს., წერდა რომ მას ამზადებენ ორი კომპონენტისგან: თეთრი თიხისაგან და ქვა «პენტუნზე»- საგან.
არსებობს ფაიფურის ორი სახესხვაობა:
1. რ ბ ი ლ ი ( გაფრიტებული, ზეგერისეული, ძვლის ფაიფური )
2. მ ა გ ა რ ი
გაფრიტებული ფაიფური გამოირჩევა ნაზი დეკორატიული ფერადი ტონებით.
ზეგერისეული რბილი ფაიფური ძირითადად შედგება: მინდვრის შპატისაგან, ქვიშისაგან და თეთრი თიხებისაგან (ან კაოლინისაგან), რომელიც შედგენილობით იაპონური ფაიფურის მასის მზგავსია.
რბილი ფაიფურის ჯგუფს მიეკუთნებააგრეთვე ე.წ. « პარიანი » რომელიც გამოირჩევა გამჭვირვალე, მოუჭიქურებელი, ხავერდოვანი ზედაპირით. ზოგჯერ მას ბისკვიტულს უწოდებენ. ასეთი ფაიფურისაგან ამზადებენ სკულპტურულ ნაკეთობებს.
ვედჟვუდის სახელთანაა დაკავშირებული ინგლისური ძვლის ფაიფურის წარმოება. მრავალი ცდის შემდეგ ვედჟვუდის – ინგლისელი მეცნიერების ამ სახელგანთქმული გვარის ერთერთმა წარმომადგენელმა დ.ვედჟვუდმა მიაგნო ძვლის ფაიფურის საიდუმლოებას, რომლის შემადგენლობაშიც შედის: ძვლის ფქვილი, ფოსფორ–მჟავა კალციუმი, კაჟბადი, კაოლინი და თეთრი თიხა.
ძ ვ ლ ი ს ფ ქ ვ ი ლ ი მიიღება მსხვილყეხა რქიანი პირუტყვის ძვლებისაგან. მაგარი ფაიფური გამოირჩევა: დიდი ქიმიური მდგრადობით, იგი უძლებს თითქმის ყველა მჟავას (გარდა ფტორისა და ფოსფორისა) ზემოქმედებას, არ იხსნება ტუტეებში